 |
Nawigacja |
|
|
Użytkowników Online |
|
|
 Gości Online: 4
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 970
Najnowszy Użytkownik: lublin
|
|
|
|
|
|
|
Testament Platformy |
|
|
Jeśli są jakieś granice przyzwoitości w polskiej polityce, to właśnie je przekroczono.
Powołanie do zarządu Orlenu jego najbliższego współpracownika, eksperta od PR i marketingu politycznego Igora Ostachowicza to najgorszy, patologiczny przykład kapitalizmu politycznego i nepotyzmu - cech, za które Tusk tak często krytykował swych poprzedników z SLD i PiS oraz koalicjantów z PSL. To zaprzeczenie zasad zapisanych w deklaracji ideowej PO z 2001 r., o których premier już zapewne zdążył zapomnieć.
Nikt nie odmawia Ostachowiczowi specyficznych, interpersonalnych umiejętności. Nauczył Tuska, jak występować publicznie, co mówić, jak się ubierać, stworzył jego wizerunek jako polityka i przyłożył rękę do wszystkich kolejnych zwycięstw PO od 2007 r.
Tyle że to nie są kwalifikacje na członka zarządu koncernu paliwowego. Ostachowicz nigdy nie pracował we władzach żadnej dużej spółki, a Tusk wystawił go od razu do władz największej firmy w tej części Europy. Jeśli Igor Ostachowicz tak bardzo chce się sprawdzić w biznesie, to powinien spróbować sił w biznesie prywatnym - to doskonała weryfikacja umiejętności każdego świeżo upieczonego menedżera.
W obecnej sytuacji nie sposób zaś uniknąć wrażenia, że na odchodnym, tkwiąc już jedną nogą w samolocie do Brukseli, premier Tusk postanowił zagwarantować swoim współpracownikom sowite premie za lojalność.
Ostachowicz to bowiem niejedyny prominentny przedstawiciel odchodzącej ekipy, który wylądował w państwowym biznesie. Ten desant trwa już od kilku miesięcy i obejmuje takie strategiczne spółki skarbu, jak Giełda Papierów Wartościowych, Polska Grupa Zbrojeniowa, Tauron czy PGE.
Szkoda, że Tusk wypłaca te nagrody wdzięczności z kasy spółek państwowych, a więc de facto z naszych kieszeni. Dziś odchodzący premier sam się postawił na samym szczycie piramidy politycznego cynizmu. Może sobie na to pozwolić, bo wie, że politycznej ceny już za to nie zapłaci - wszak nie potrzebuje w tej chwili głosów polskich wyborców.
Zajęty jest teraz kompletowaniem listy polityków i urzędników, którzy zasłużyli się tak bardzo, że zabierze ich z sobą do Brukseli - tu z kolei sponsorem będzie Unia Europejska. A więc znów my wszyscy. Lista chętnych, jak słychać w PO, wciąż się wydłuża.
Kilkusettysięczna pensja Ostachowicza, podobnie jak pół miliona odprawy z PKP dla nowej minister infrastruktury i rozwoju Marii Wasiak - koleżanki pani premier - to samobójcze strzały Platformy. W PO chyba nikt nie panuje nad sytuacją, a partyjna polityka kadrowa jest przypadkowa - co pokazało także tworzenie rządu.
Wewnętrzna wojna i rozproszenie władzy osieroconej przez Tuska powodują, że każdy próbuje uszczknąć coś dla siebie: o wpływy walczą odchodzący premier, chcący zdominować rząd prezydent Bronisław Komorowski, słaba politycznie nowa szefowa rządu Ewa Kopacz, a także dwaj liderzy wewnątrzpartyjnych frakcji - Grzegorz Schetyna i Cezary Grabarczyk.
Jeśli partia i rząd nadal tak się będą zachowywać, to efekt Tuska - wzrost notowań po wyborze szefa PO na przewodniczącego Rady Europejskiej - zamieni się w testament Platformy.
Andrzej Stankiewicz
rp,pl |
|
| |
Dodane przez prakseda
dnia wrze¶nia 26 2014 08:04:56 ·
9 Komentarzy ·
14 CzytaÅ„ ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
Oceny |
|
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Shoutbox |
|
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
|
|
|
|
