 |
Nawigacja |
|
|
Użytkowników Online |
|
|
 Gości Online: 4
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 970
Najnowszy Użytkownik: lublin
|
|
|
|
|
|
|
Janczarowie ze szkoły uników |
|
|
Spółka Mrówka Cała, podobnie jak spółka Złoty Melon, to rodzinne przedsiębiorstwa państwa Owsiaków, prowadzone na niezbyt eksponowanym marginesie Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy albo przez samego "Jurka" albo przez "Dzidzię" - bo tak "Jurek" nazywa Lidię Niedźwiedzką-Owsiak, której żydowska gazeta dla Polaków wprost nie może nachwalić się za rzetelność.
Rzetelność - rzetelnością - ale gdy pan red. Rachoń zadał na konferencji prasowej wspomniane pytanie, zdenerwowany "Jurek Owsiak" kazał swoim dresiarzom pana red. Rachonia wyrzucić. I tak się stało - a obecni na sali dziennikarze niezależnych mediów głównego nurtu nawet nie drgnęli - nie mówiąc nawet o tym, by w odruchu solidarności opuścili salę, pozwalając "Jurkowi Owsiakowi" wygłaszać kazanie na puszczy. A gdzieżby się tam jeden z drugim ośmielił dopuścić takiej zuchwałości, graniczącej ze świętokradztwem!
Trudno o lepszą ilustrację faktu, że środowisko dziennikarskie w Polsce to kupa gówna, zmiksowanego przez bezpieczniackie watahy, upychające swoich konfidentów jeden przez drugiego po redakcjach przecież nie po to, by informowali opinię publiczną, co się w nieszczęśliwym kraju dzieje, czy formułowali jakieś własne opinie, tylko by pełnili rolę pasa transmisyjnego, przekazującego mądrości etapu od partii, a jeszcze lepiej - od oficerów prowadzących do ludowych mas. Ten typ dziennikarzy - "janczarów socjalizmu" - został w naszym nieszczęśliwym kraju rozmnożony za sprawą "Trybun Ludu", "Żołnierzy Wolności", no i przede wszystkim - rządowej telewizji, gdzie świadoma dyscyplina była podniesiona na niezwykle wysoki poziom - a kiedy nadszedł czas sławnej transformacji ustrojowej, ukształtowane kadry przeszły do "wolnej Polski" w szyku zwartym po pomoście między dawnymi a nowymi laty, jakim stała się "Gazeta Wyborcza".
Ciekawe, że nawet i ona uważa, że wprawdzie można "Jurka Owsiaka" zrozumieć, ale "nie można usprawiedliwić". Naprawdę? Jakże "nie można", kiedy przecież można - i jestem pewien, że w najbliższą niedzielę, kiedy owsiakowy amok osiągnie zenit, janczarowie z "Gazety Wyborczej" nie pozwolą nikomu się wyprzedzić w podrygiwaniu i kicaniu przed telewizyjnymi kamerami "Jurkowi" do taktu " bo wiadomo przecież, że przed resortowymi dziećmi - a "Jurek Owsiak" wśród resortowych dzieci jest prawdziwym Wunderkindem i wybrańcem Fortuny - zgina się w naszym nieszczęśliwym kraju każde kolano - w szczególności drżące kolana funkcjonariuszy państwowych i samorządowych, którzy "Jurkowi Owsiakowi" nie potrafią odmówić niczego, a już zwłaszcza kazionnej forsy.
Któż by tam "Jurka Owsiaka" ośmielił się nie "usprawiedliwić", kiedy przecież wiadomo, że za nim stoją i Moce i Trony? Pan red. Czuchnowski z "GW" najwyraźniej uległ pierwszemu odruchowi, bez koniecznej w takich razach konsultacji z panem red. Adamem Michnikiem, co to z "człowiekami honoru" był i jest za pan brat. Tymczasem jeszcze za pierwszej komuny Janusz Wilhelmi przestrzegał przed uleganiem pierwszym odruchom - "bo mogą być uczciwe". Tedy po konsultacjach z właściwymi dla niezależnych mediów głównego nurtu "człowiekami honoru" wszystko się wyjaśni i cały skandal zakończy się wesołym oberkiem, wyznaczając jednocześnie nowe standardy dziennikarskiego savoir-vivre'u i granice wolności słowa.
Tymczasem w naszym nieszczęśliwym kraju sfery rządowe obchodziły niedawno studniówkę pani premierzycy Ewy Kopacz, która z tej okazji wystąpiła w Sejmie z przemówieniem głosząc własną chwałę. Rzadko cytuję starego kiejkuta, szefa SLD Leszka Millera, specjalizującego się w rozmaitych bon-motach, ale tym razem prawie trafił w sedno: więcej telewizji, niż wizji. Prawie - bo okazało się, że pani premierzyca, chociaż jeszcze niedawno miała trudności z chodzeniem, to przecież w szkole premiera Tuska opanowała sztukę uników. Starsi ludzie pamiętają z pewnością piosenkę Wojciecha Młynarskiego, jak to "w słynnej prowincji Guadalajara istniała według szlachetnych wzorów wielce szanowna i bardzo stara szkoła dla przyszłych torreadorów", w której elewi doskonalili się właśnie w sztuce uników.
Kiedy więc rozgorzał straszliwy konflikt pana ministra zdrowia Bartosza Arłukowicza z doktorami zrzeszonymi w Porozumieniu Zielonogórskim, pani premierzyca zniknęła z linii strzału tak dokładnie, że aż doktorzy zawiadomili policję o jej zaginięciu. Podobnie w cień usunął się pan prezydent Komorowski, któremu najwidoczniej jakiś Doradca Doskonały musiał podszepnąć, by nie pchał palca między drzwi, to znaczy - by się nie wtrącał w momencie, gdy bezpieczniackie watahy posługując się nieświadomym niczego panem ministrem Arłukowiczem właśnie realizują pierwszy etap Narodowego Programu Eutanazji, w którym chodzi o to, by pod pretekstem "dalszego doskonalenia" odstąpić od leczenia pacjentów onkologicznych. I tak nic im nie pomoże, a w międzyczasie w błoto wyrzuci się mnóstwo forsy, za którą można by założyć sporo starych, resortowych rodzin, a w ostateczności - choćby wypić i zakąsić w sławnej restauracji "Pod Pluskwami".
Tedy pan prezydent objawił się dopiero z okazji promowania nowego kodeksu wyborczego, który powinien nabrać mocy obowiązującej jeszcze przed tegorocznymi wyborami parlamentarnymi - żeby już nie było wątpliwości, kto ma wygrać, kto ma przegrać i jaka jest kolejność dziobania. Nie ulega wątpliwości, że przy pracach nad nowym kodeksem wyborczym zostały wykorzystane wszystkie spiżowe spostrzeżenia Józefa Stalina na temat demokracji, a w szczególności - konieczność odpowiedniego przygotowania alternatywy politycznej dla wyborców. Prawidłowo przygotowaną alternatywę poznaje się zaś po tym, że bez względu na to, kto wybory wygra - będą one wygrane.
Wygląda na to, iż przygotowania do ukształtowania prawidłowej alternatywy już się rozpoczęły, o czym świadczą wydarzenia na obrzeżach politycznej sceny, gdzie ostatnio pojawiły się zjawiska, które zaniepokoiły zarówno obóz zdrady i zaprzaństwa, jak i obóz płomiennych dzierżawców monopolu na patriotyzm. Na szczęście znalazły się zdrowe siły, które położyły temu kres i jeśli wszystko ułoży się zgodnie z planem, to nie tylko jesienią, kiedy przewidziane są wybory do tubylczego knesetu, ale również w maju, kiedy powinny odbyć się wybory prezydenta, wszystko przebiegnie godnie, jak się należy - żeby i wilk - czyli bezpieczniackie watahy - był syty i owca - czyli wiara w autentyczność politycznej demokracji - cała. Bo przecież o to przede wszystkim chodzi, nieprawdaż?
Stanisław Michalkiewicz |
|
| |
Dodane przez prakseda
dnia stycznia 13 2015 09:20:29 ·
9 Komentarzy ·
21 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
Oceny |
|
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Shoutbox |
|
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
|
|
|
|
