 |
Nawigacja |
|
|
Użytkowników Online |
|
|
 Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 970
Najnowszy Użytkownik: lublin
|
|
|
|
|
|
|
Rocznica rzezi ludności polskiej w Korościatynie |
|
|
Wieś Krynica, do 1978 r. nosząca nazwę Korościatyn, znajduje się w rejonie monasterzyskim w obwodu tarnopolskiego na Ukrainie. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z połowy XV w. W okresie I RP leżała ona na pograniczu województw ruskiego i podolskiego.
W czasach II RP była to jedna z największych polskich wsi w powiecie buczackim województwa tarnopolskiego. W 1939 r. liczyła ponad 900 mieszkańców - 206 rodzin polskich, 4 ukraińskie lub mieszane, i jedną żydowską. Do momentu wybuchu wojny stosunki między mieszkańcami należącymi do różnych narodowości układały się poprawnie.
Okupacja sowiecka przyczyniła się do wzrostu nastrojów antypolskich wśród ludności ukraińskiej, które wykorzystała Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów. Jeszcze przed wejściem Armii Czerwonej na te tereny doszło do pierwszych mordów Ukraińców na Polakach, m.in. w kolonii Kołodne pod Wyczółkami. W lutym 1940 r. rozpoczęły się zsyłki Polaków na Sybir, głównie wojskowych osadników i przedstawicieli inteligencji.
Do kolejnych zbrodni doszło po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 r. Korzystając z wojennej zawieruchy, Ukraińcy wymordowali swoich polskich sąsiadów w Czechowie należącym do parafii w Monasterzyskach. Ofiary pochowano we wspólnej mogile, do której wrzucono i żywcem pogrzebano także ciężko rannych. W samym Korościatynie zastrzelono kilka osób.
W 1943 r. do Korościatyna zaczęły napływać informacje o ludobójstwie dokonywanym przez ukraińskich nacjonalistów na ludności polskiej na Wołyniu. Z tych powodów, zimą 1943/1944, pod kierownictwem pchor. WP Stanisława Różańskiego zorganizowano tam dysponującą bronią palną samoobronę.
28 lutego 1944 r., około godz. 18, gdy warty dopiero obsadzały posterunki, do Korościatyna równocześnie z trzech stron nadciągnęły oddziały UPA, wspierane przez okoliczną ludność ukraińską, łącznie ok. 600 osób. Napastnicy wjechali do wioski podstępem, posługując się obowiązującym hasłem i podając się za polskich partyzantów, czym zmylili samoobronę.
Korzystając z zaskoczenia zajęli stację kolejową, gdzie przecięli druty telegraficzne, po czym przystąpili do mordowania obsługi stacji oraz podróżnych oczekujących na pociąg. Następnie oddział podzielił się na trzy grupy - pierwsza za pomocą siekier, kos, wideł oraz broni palnej mordowała polską ludność, druga zajmowała się rabunkiem mienia i żywego inwentarza, trzecia zaś podpalała splądrowane domostwa.
Część ofiar przed śmiercią była torturowana. Rzeź trwała do rana, kiedy to z oddalonych o kilkanaście kilometrów Puźnik przybył wraz z odsieczą polski oddział partyzancki. Zamordowano łącznie 156 osób, w tym kilkanaścioro dzieci w wieku od 4 do 12 lat. Udało się ustalić tożsamość jedynie 117 ofiar. Cała wieś została spalona, ocalała jedynie plebania i kościół.
1 marca przybyli na miejsce zbrodni Niemcy sfilmowali zgliszcza wsi i wykonali zdjęcia ofiar. Następnego dnia większość z nich pochowano we wspólnej mogile na cmentarzu w Korościatynie. Polacy, którzy ocaleli z rzezi, przenieśli się do Monasterzysk. Część z nich jesienią 1945 r. wywieziono na Ziemie Zachodnie, głównie w okolice Strzelina i Legnicy.
Zbiorowy grób ofiar zbrodni jest oznaczony jedynie przez pozbawiony jakichkolwiek napisów drewniany krzyż. Starania na rzecz upamiętnienia pomordowanych podejmuje ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, którego ojciec przeżył rzeź mieszkańców Korościatyna.
Paweł Brojek |
|
| |
Dodane przez prakseda
dnia lutego 28 2015 08:21:52 ·
9 Komentarzy ·
73 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
Oceny |
|
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Shoutbox |
|
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
|
|
|
|
