 |
Nawigacja |
|
|
Użytkowników Online |
|
|
 Gości Online: 4
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 970
Najnowszy Użytkownik: lublin
|
|
|
|
|
|
|
"Grupa trzymająca prawdę". |
|
|
Przykładem jest kreowanie i to dość nachalne, Bóg raczy wiedzieć dlaczego, jako autorytetu, Dawida Wildsteina, syna Bronisława, np. w GPC, czy w Nowym Państwie. Pojawił się jak królik z kapelusza, a raczej z Paryża i od razu został gwiazdą. Telewizja portalu niezalezna.pl Sakiewicza raz po raz przeprowadzała z nim wywiady, w jednym z nich, przeprowadzonym przez Dorotę Kanię, namawiał do ,,kontroli" marszów niepodległościowych.
Kiedyś Wildstein jr pojechał wydelegowany przez redakcję do klubu OP w Płocku, a tam tłumy usta rozdziawiały ze zdziwienia, bo miał być Wildstein, a tu jakiś młokos brodaty, jakiego nie znają, przyjechał. Nie wiedzieli, że to Wildstein, syn Wildsteina i że należy go słuchać. To chłopak niegłupi, ale takich wkoło jest sporo, także w środowisku GP. Dlaczego akurat jego (i Samuela Pereirę) narzucają? Ktoś z moich znajomych powiedział, że za kilka lat ,,niepokorni" zrobią z niego drugiego Ziemkiewicza.
Tak wykreowane "autorytety" nie są niestety wiarygodne. Bo budują się odgórnie, nie oddolnie, nie poprzez świadectwo, nie poprzez dokonania. Prawdziwe autorytety raczej unikają poklasku, bo cechą prawdziwej wielkości jest skromność i pokora, nie wyniosłość. Wielkość prawdziwych autorytetów wypływa niejako "przy okazji", a nie okazja (promocja) tworzy wielkość.
Żeby uwiarygodnić się w tzw. obozie patriotycznym trzeba zdobyć łaski "komisji autorytetów" "grupy trzymającej prawdę" na prawicy, takich jak Bronisław Wildstein, Sakiewicz, Lisicki, Ziemkiewicz, Karnowski, która udziela certyfikatu z wiarygodności i patriotyzmu. W Rzeczpospolitej Hajdarowicza, odsądzonego przez ,,niepokornych" od czci, mogą dzisiaj pisać przykładowo Sławomir Cenckiewicz, czy Piotr Skwiecinński, ale publikowanie w Uważam Rze należącego do tegoż samego Hajdarowicza, tyle, że pod kierownictwem już nie Karnowskiego, ale Jana Pińskiego, jakiegokolwiek innego, nieakceptowanego przez "komisję autorytetów" autora utożsamianego z prawą stroną, np. dra Leszka Pietrzaka, to niemal hańba. Od czasu, gdy z "Uważaka" odeszli Karnowscy i Lisicki, pisanie do tego tytułu jest uważne, bo tak zdecydowała "grupa trzymająca prawdę", niemal za grzech śmiertelny. Istny kabaret.
Dziś to oni - salon IV RP czyli "grupa trzymająca prawdę" na prawicy, ustalają, kto jest uczciwy, kto nie, kto jest patriotą, kto zdrajcą. Jednoczenie sami nie czują się zobowiązani do przestrzegania zasad etyczno-moralnych. Prawa strona salonu stosuje rzec można bolszewickie metody: kto nie z nami - a my to ustalany - jest przeciwko nam. Dziennikarze ci kreują nieprawdziwy świat, w którym jedyną rolę pozytywną przypisują sobie samym, chcą uchodzić za jedynych prawych patriotów, nie uznają żadnej konkurencji. Dlatego Uważam Rze było przedstawiane jako prawe i patriotyczne, gdy kierował pismem Karnowski, a stało się złe i mainstreamowe, gdy Karnowski został z funkcji zwolniony, a zastąpił go Piński. Ja nie chcę dokładać prawicy, ale odbrązowić ją, bo to wkurza bardziej niż zepsucie lewej i liberalnej strony. Temu środowisku czyli "niepokomym" i od "wolnego słowa" potrzebne są zbiorowe rekolekcje, najlepiej w zakonie zamkniętym, bo to jedna z najbardziej zdemoralizowanych grup społecznych Polsce. Ich dziennikarstwo toczy gangrena megalomanii, próżności, rozbujałych ego, przekonania o własnej wybitności. Tak jest w systemach totalitarnych, że pismacy są traktowani niemal jak święte krowy i autorytety, a jesteśmy tylko zwykłymi wyrobnikami.
Myślę, że warto przytoczyć słowa, jakie wypowiedział Piotr Czarnowski, założyciel firmy FIRST Public Relations, pierwszej w Polsce firmy PR, w rozmowie ze mną (pt. Żyjemy w fałszywej rzeczywistości), która ukazała się w maju 2012 r. w GP:
LM: Nie odnosi pan wrażenia, że żyjemy w Matrixie, rzeczywistości wykreowanej przez media, PR i spin-doktorów politycznych, oderwanej od życia?
- Myślę, że żyjemy w fałszywej rzeczywistości wykreowanej przez nas wszystkich. Jako odbiorcy informacji jesteśmy uczestnikami tego procesu. Jeśli spojrzymy na to z perspektywy czasu, widać, że ta fałszywa rzeczywistość zaczyna dominować nad prawdziwą. (...) od ponad 25 lat każdą ze sfer tej fałszywej rzeczywistości oceniamy oddzielnie, a więc media, pijarowców, polityków, spin-doktorów, odbiorców. A trzeba na to spojrzeć jak na całość. Myślę, że musimy dorosnąć, dojść do takiego poziomu świadomości społecznej, kiedy to rynek czyli odbiorcy informacji będą dyktowali, co chcą otrzymać oraz o sposobie przekazywania tych informacji. (...) Media nam mówią na przykład, czego chce opinia publiczna, ale my tak naprawdę nie wiemy, czego chce opinia publiczna, wiemy tylko, co mówią nam media.
Nie wierzę i nigdy nie wierzyłem, że w centrum zainteresowania każdego Polaka jest słuchanie jak jeden polityk napluł na drugiego polityka i co ten drugi mu odpowiedział. Jestem przekonany, że przeciętnego Polaka interesuje nie to, ale ile zapłaci dzisiaj w sklepie, jaką dostanie emeryturę, czy pojedzie na urlop, czy będzie ubezpieczony i czy droga, którą jeździ do pracy nie zostanie rozkopana na dłuższy czas. My weszliśmy w tę sztuczną rzeczywistość. (...) to jest z punktu widzenia zarządzania takim systemem bardzo atrakcyjne: Polaku jesteś za głupi, żeby to zrozumieć, Polaku jesteś na poziomie seks afery, albo obrzucania się przez polityków wyzwiskami, Polaku nie myśl, my robimy to za ciebie serwując bezwartościową sieczkę. A w konkluzji: Polaku nie domagaj się informacji, bo i tak jej nie dostaniesz. Bardzo wygodne, ale z punktu widzenia rozwoju cywilizacyjnego paskudne. (...) żyjemy w zafałszowanej rzeczywistości.
Niezależnie od tego w co się "ubiera" demokrację w Polsce, podstawowym prawem w demokracji jest dostęp do informacji. Informacja może być dobrem i towarem, ale prawdziwa, nie zmanipulowana. Jeśli to przyjmiemy za kryterium, to taka informacja wymaga przestrzegania zasad etyki i jasnych procedur. (...) To ostry osąd, ale moim zdaniem prawdziwej demokracji w Polsce nie ma. W demokracji każdy powinien mieć swobodny dostęp do informacji, a nie egzekwować go na przykład przez sąd. My tego nie mamy. (...) Od 1989 roku nie dostrzegłem żadnego profesjonalizmu, ani żadnej strategii w działaniach komunikacyjnych, niezależnie od tego, kto rządził krajem. (...)
Mam wrażenie, że jest jak w epoce Gierka. Z oficjalnych informacji dowiadujemy się, że mamy jako kraj i rząd same sukcesy. To propaganda sukcesu, tylko zmodernizowana. Nie chwalimy się już wprawdzie produkcją parowozów, czy wydobyciem węgla. Polak słyszy, że jesteśmy najmocniejszą gospodarką Europy, że mamy świetny system ochrony zdrowia, godny zaufania system ubezpieczeń społecznych i emerytalny, ale gdy wyjdzie na ulice, zderza się z twardą rzeczywistością, zaprzeczającą propagandzie.
A jeśli jeszcze zajrzy do źródeł międzynarodowych to dowie się, że we wszystkich prawie rankingach gospodarczych i społecznych jesteśmy na końcu Europy albo nawet poza nią. Żyjemy w systemie, w którym rzeczywistość i komunikowanie o tej rzeczywistości coraz bardziej się od siebie oddalają. A komunikowanie fikcji zawsze i wszędzie musi się skończyć katastrofą dla tych, którzy to robią. (...)
Powstał zamknięty krąg. Politycy działają sami dla siebie. W Polsce mamy polityków, którzy mówią dla siebie, o sobie i nawzajem przeciwko sobie, i to nikomu nie przynosi korzyści. Są oni otoczeni spin-doktorami, a ci z kolei są otoczeni mediami, które to nagłaśniają. Działa to tak, że dziennikarz słyszy od jakiegoś polityka jakąś bzdurę, idzie z tym do spin-doktora, który to komentuje
jeszcze bardziej bzdurnie, dziennikarz dokłada jeszcze inny bzdurny komentarz i efekt jest taki, że we wszystkich programach newsowych mamy trzy czwarte informacji politycznych i jedną czwartą - kronik wypadków. Media utraciłyby tematy, które zajmują większość ich zawartości bez tej symbiozy z politykami. Polski dziennikarz nie jest przyzwyczajony do szukania i przekazywania informacji, lecz do jej komentowania i oceniania, co jest sprzeczne z zasadami dziennikarstwa.
Ale Polacy nie są tak głupi jak myślą o nich politycy i media. Polacy są jeszcze zbyt bierni. (...) Politycy nie przeżyliby nawet jednego dnia bez polskich mediów, a polskie media nie przeżyłyby jednego dnia bez polskich polityków. To toksyczna symbioza. Media powinny rozliczać polityków, a tego się u nas nie robi. (...)
Przez ponad 20 lat my zawsze głosowaliśmy nie na dobro, lecz na tzw. mniejsze zło. Politycy lubią mówić: żeby było lepiej, musi być gorzej. Ale my mamy dwadzieścia parę lat tego gorzej. (...) Media zajmują się głównie sensacjami. Gdyby media potrafiły i chciały odfiltrować to, co jest ważne, od tego, co jest tylko grą polityczną, mielibyśmy dużo mniej sieczki a dużo więcej informacji i łatwiejszą ocenę rzeczywistości. (...) Cały ten układ jest chory i ludzie już zaczęli to ostrzej dostrzegać".
Z książki: "PRAWICOWE DZIECI CZYLI BLEF IV RP" Leszka Misiaka. |
|
| |
Dodane przez prakseda
dnia czerwca 17 2015 15:50:55 ·
9 Komentarzy ·
12 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
Oceny |
|
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Shoutbox |
|
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
|
|
|
|
