 |
Nawigacja |
|
|
Użytkowników Online |
|
|
 Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 970
Najnowszy Użytkownik: lublin
|
|
|
|
|
|
|
Początki mafii Mega Group |
|
|
Członkowie Mega Group założyli (lub są blisko z nimi związani) parę najbardziej znanych organizacji proizraelskich. Na przykład Charles Bronfman i Michael Steinhardtutworzyli Birthright Taglit [która m.in. walczy przeciwko asymilacji Żydów w USA], przy wsparciu ówczesnego i obecnego premiera Benjamina Netanjahu. Steinhardt, ateista, powiedział, że do udziału w założeniu Taglit motywowała go potrzeba dania wyrazu swojemu przekonaniu, że oddanie państwu Izrael i wiara weń powinny stać się "substytutem [żydowskiej] teologii".
Komentarz SOTT: Dokładnie to stało się w ciągu ostatniego półwiecza: Izrael jako byt polityczny jest promowany jako nowa "świecka religia" Żydów, w całej pełni, tzn. wraz z mitem założycielskim "ziemia bez ludu dla ludu bez ziemi".
Inne znane ugrupowania powiązane z Mega Group to Światowy Kongres Żydów - którego były prezydent Edgar Bronfman i obecny prezydent Ronald Lauder są członkami Mega Group - i Loża B'nai B'rith, a zwłaszcza wydzielona z niej Liga przeciw Zniesławieniom (ADL). Bracia Bronfman byli głównymi darczyńcami na rzecz ADL, a Edgar Bronfman był przez kilka lat honorowym krajowym wiceprzewodniczącym ADL.
Kiedy w 2013 roku zmarł Edgar Bronfman, długoletni dyrektor ADL Abe Foxman powiedział: "Edgar był przez wiele lat prezesem naszego działu przemysłu monopolowego, przywodził pozyskiwaniu funduszy w Nowym Jorku w ramach New York Appeal i był jednym z naszych najważniejszych darczyńców". Wśród członków Mega Group, którzy zaznaczyli się finansowaniem i wspieraniem ADL, są Ronald Lauder, Michael Steinhardt i nieżyjący już Max Fisher. Jak wcześniej wspomniano, ojciec Roya Cohna był przez wiele lat liderem wpływowego oddziału B'nai B'rith w Nowej Anglii i Nowym Jorku, a Cohn był później znamienitym członkiem loży bankowej i finansowej tego oddziału.
Członkowie Mega Group są od lat również kluczowymi graczami w proizraelskim lobby w Stanach Zjednoczonych. Na przykład Max Fisher z Mega Group założył National Jewish Coalition (Narodową Koalicję Żydowską), proizraelski neokonserwatywny front polityczny, występujący teraz pod nazwą Republican Jewish Coalition (RJC) i będący główną grupą lobbystów, znaną ze wspierania jastrzębiej polityki [USA] i której obecni główni patroni, Sheldon Adelson i Bernard Marcus należą do najszczodrzejszych donatorów Donalda Trumpa.
Chociaż Mega Group oficjalnie istnieje dopiero od 1991 roku, używanie "filantropii" jako przykrywki dla bardziej niegodziwego lobbingu, czy też działalności biznesowej, zaczął kilkadziesiąt lat wcześniej Sam Bronfman, ojciec członków Mega Group Edgara i Charlesa Bronfmanów. Podczas gdy inne elity Ameryki Północnej, takie jak J. D. Rockefeller, już wcześniej wykorzystywały filantropię jako środek do wybielania swojej reputacji, podejście Bronfmana do filantropii było wyjątkowe, ponieważ koncentrowało się na przekazywaniu dotacji tylko tym, którzy dzielili z nim to samo etniczno-religijne pochodzenie.
Samuel Bronfman, jak szczegółowo przedstawiono w części I tego cyklu, miał długotrwałe i głębokie powiązania z przestępczością zorganizowaną, w szczególności z syndykatem przestępczości zorganizowanej Meyera Lansky'ego. Jednak według bliskich Bronfmanowi ludzi, jego osobistą ambicją było stanie się szanowanym członkiem wyższych sfer. Dlatego też Bronfman ciężko pracował, żeby usunąć plamę, którą jego związki z mafią pozostawiły na jego reputacji w Kanadzie i zagranicą. Osiągnął to, stając się liderem kanadyjskiego ruchu syjonistycznego, a pod koniec lat 30. XX wieku był prezesem Kanadyjskiego Kongresu Żydów i zaczął wyrabiać sobie markę filantropa na rzecz spraw żydowskich.
Jednak nawet część aktywizmu i filantropii Bronfmana nosiła ślady gangsterstwa, które tak usilnie starał się wymazać. Na przykład Bronfman był aktywnie zaangażowany w nielegalną wysyłkę broni do syjonistycznych bojówek paramilitarnych w Palestynie przed 1948 r., a dokładnie mówiąc, jako współzałożyciel National Conference for Israeli and Jewish Rehabilitation, która przemycała broń dla paramilitarnego ugrupowania "Hagana".
Kiedy Bronfman współuczestniczył w nielegalnym przemycie broni dla Hagany, to samo robili jego kompani w podziemiu przestępczym. Po II wojnie światowej bliscy współpracownicy Dawida Ben-Guriona, który później został pierwszym premierem Izraela i odegrał kluczową rolę w założeniu Mosadu, nawiązali zażyłe stosunki z Meyerem Lanskym, Benjaminem "Bugsy" Siegelem, Mickey Cohenem i innymi żydowskimi gangsterami tego okresu. Wykorzystywali swoje tajne kontakty do ustanowienia rozległej siatki przemytu broni między Stanami Zjednoczonymi a osadami syjonistycznymi w Palestynie, uzbrajając zarówno Haganę, jak i paramilitarne grupy Irgun. Kiedy gangsterzy pomagali w nielegalnym zbrojeniu syjonistycznych ugrupowań paramilitarnych,jednocześnie zacieśniali swoje powiązania z wywiadem USA (por. cz. I cyklu), który formalnie (choć po cichu) został ustanowiony podczas II wojny światowej.
Kiedy zostało ustanowione państwo Izrael, Sam Bronfman pracował z przyszłym premierem Izraela Szimonem Peresem nad negocjacjami w sprawie sprzedaży za pół ceny kanadyjskiego uzbrojenia do Izraela, a zakup broni po okazyjnych cenach został w całości opłacony ze składek zebranych na kolacji wystawionej na tę okoliczność przez Bronfmana i jego żonę. Wiele lat później Peres przedstawił kolejnego przyszłego premiera Izraela, Ehuda Baraka, Jeffreyowi Epsteinowi.
Dalszą część marszu rodziny Bronfmanów w "drodze do poważania" przejęły dzieci Bronfmana, które wżeniły się w arystokratyczne rodziny, takie jak europejscy Rotszyldowie i "dynastie" Wall Street Lehmanów i Loebów.
Pozyskanie sobie poważania przez Bronfmanów nie oznaczało bynajmniej zerwania więzi z przestępczym imperium Lansky'ego. Rzeczywiście, w latach 60. i 70. prominentni członkowie dynastii Seagram [koncern monopolowy Bronfmanów] znaleźli się pod ostrzałem ze względu na bliskie powiązania z Williem "Obie" Obrontem, ważną postacią w kanadyjskiej przestępczości zorganizowanej, którego kanadyjski profesor Stephen Schneider nazwał kanadyjskim Meyerem Lanskym.
Jednak Edgar i Charles Bronfmanowie nie byli jedynymi członkami Mega Group z głębokimi i utrzymującymi się przez długie lata powiązaniami z Syndykatem Lansky'ego (tzw. National Crime Syndicate). Jeden z ważniejszych członków grupy, menadżer funduszów hedgingowych Michael Steinhardt, otworzył się na temat swoich powiązań rodzinnych z Lanskym w swojej autobiografii No Bull: My Life in and out the Markets [Bez owijania. Moje życie na rynkach i poza nimi], gdzie odnotował, że jego ojciec, Sol "Red McGee" Steinhardt, był ulubionym paserem biżuterii Lansky'ego i ważnym graczem w kryminalnym podziemiu Nowego Jorku. Sol Steinhardt był także pierwszym klientem swojego syna na Wall Street i pomógł mu rozpocząć karierę finansową.
Więzi pomiędzy Mega Group a National Crime Syndicate na tym się nie kończą. Innym ważnym członkiem Mega Group, powiązanym z tą samą siecią przestępczą, jest Max Fisher, który był przedstawiany jako mentor Wexnera i podobno współpracował z "Purpurowym Gangiem" z Detroit podczas prohibicji i po jej zniesieniu. Purpurowy Gang był ogniwem siatki, która podczas prohibicji przemycała alkohol Bronfmana z Kanady do Stanów Zjednoczonych, a jeden z jego założycieli, Abe Bernstein, był bliskim współpracownikiem zarówno Meyera Lansky'ego, jak i Moe Dalitza. Fisher był głównym doradcą kilku prezydentów USA, począwszy od Dwighta D. Eisenhowera, a także Henry Kissingera.
Oprócz Fishera z Royem Cohnem i Tomem Bolanem powiązany był inny członek Mega Group, Ronald Lauder. Z kolei Cohn i Bolan mieli powiązania z tą samą siecią przestępczą Lansky'ego (patrz Część I i Część II) i regularnie reprezentowali wielkich mafiozo w sądzie. Co więcej, inny członek Mega Group, reżyser Steven Spielberg, jest znanym protegowanym Lwa Wassermana, potentata medialnego i wieloletniego sponsora filmów Ronalda Reagana i jego późniejszej kariery politycznej, omówionej w części II tego cyklu.
Zaskakująca jest znajomość z Cohnem Lestera Crowna, członka Mega Group oraz byłego prezesa amerykańskiej firmy zbrojeniowej General Dynamics. Szwagrem Crowna jest David Schine - powiernik i, jak wieść niesie, kochanek Cohna w okresie przesłuchań McCarthy'ego i którego związek z Cohnem przyczynił się do upadku maccartyzmu.
Kolejnym wartym uwagi członkiem Mega Group jest Laurence Tisch, który przez kilka lat był właścicielem CBS News i założył Loews Corporation. Tisch jest znany zpracy w agencji wywiadowczej Office of Strategic Services (OSS), poprzedniczce CIA, gdzie służył również Donald Barr [ojciec obecnego prokuratora generalnego USA], który zatrudnił Epsteina w Dalton School. Podczas II wojny światowej OSS nawiązało współpracę z kryminalnym imperium Lansky'ego.
Rezydencje Wexnera i zamordowanie Shapiro
Leslie "Les" Wexner, drugi współzałożyciel Mega Group, również ma powiązania z przestępczością zorganizowaną. Po aresztowaniu Jeffreya Epsteina w lipcu, pod lupę wzięto jego powiązania z Wexnerem, ponieważ Wexner był jedynym publicznie znanym klientem podejrzanego funduszu hedgingowego Epsteina, źródłem znacznej części jego bogactwa i poprzednim właścicielem rezydencji Epsteina na Manhattanie, wartej 56 milionów dolarów, którą Wexner wniósł do firmy kontrolowanej przez Epsteina za darmo.
Zanim Epstein otrzymał kamienicę, Wexner, jak się wydaje, wykorzystywał ją do niekonwencjonalnych celów - New York Times w artykule z 1996 r. wspomniał, że mieściła się w niej "łazienka rodem z filmów o Jamesie Bondzie: ukryta pod schodami, wyłożona ołowiem, aby zapewnić schronienie w razie ataku, i wyposażona w ekrany telewizji przemysłowej i telefon, ukryte w szafce pod umywalką". Times nie spekulował na temat przeznaczenia tego sprzętu, chociaż aluzja o słynnym fikcyjnym superszpiegu sugeruje, że mógł on być używany do szpiegowania gości lub prowadzenia elektronicznego nasłuchu.
Z artykułu z 1996 roku dowiadujemy się również, że po zakupieniu rezydencji za 13,2 miliona dolarów w 1989 roku Wexner wydał kolejne miliony na jej renowację, dekorowanie i wyposażenie, w tym na dodanie sprzętu elektronicznego w łazience "Jamesa Bonda", ale najwyraźniej nigdy w niej nie zamieszkał.Times, który do swego artykułu przeprowadził też wywiad z Epsteinem, zacytował go, pisząc, że "Les nigdy nie spędził tam więcej niż dwa miesiące". Epstein, przedstawiony w gazecie jako "protegowany Wexnera i jeden z jego doradców finansowych", powiedział Timesowi, że "w tej chwili dom należy już do niego".
W tym samym roku Epstein zamawiał dzieła sztuki do rezydencji Wexnera w Ohio. W swoim lipcowym artykule Times zauważył, że:
Latem 1996 roku Maria Farmer pracowała nad projektem artystycznym dla pana Epsteina w rezydencji pana Wexnera w Ohio. Zgodnie z oświadczeniem złożonym przez panią Farmer w tym roku w sądzie federalnym na Manhattanie, pan Epstein dokonał na nią napaści seksualnej, kiedy przebywała w rezydencji. Powiedziała, że uciekła z pokoju i zawiadomiła policję, ale pracownicy ochrony pana Wexnera przez 12 godzin odmawiali wypuszczenia jej.
Biorąc pod uwagę zachowanie służby ochroniarskiej Wexnera w jego rezydencji po rzekomym ataku Epsteina na p. Farmer, relacja Farmer silnie sugeruje, że Wexner doskonale zdawał sobie sprawę z tendencji Epsteina do wykorzystywania młodych kobiet. Sprawę pogarsza wypowiedź Alana Dershowitza - byłego prawnika i przyjaciela Epsteina, też oskarżanego kiedyś o gwałcenie nieletnich dziewcząt - że Wexner został również oskarżony o zgwałcenie nieletnich dziewcząt, wykorzystywanych przez Epsteina, w co najmniej siedmiu przypadkach.
Obecność sprzętu elektronicznego w łazience jego domu, inne osobliwości związane z kamienicą, a także aspekty powiązań między Epsteinem i Wexnerem sugerują, że nie wszystko jeszcze wiadomo o Wexnerze, któremu - podobnie jak wielu innym członkom Mega Group - udało się wypracować sobie wizerunek szanowanego biznesmena i filantropa.
Chociaż od czasu do czasu wypływały na światło dzienne fragmenty prywatnych sekretów Wexnera, szybko były tuszowane z obawy o "zniesławienie" potężnego i dobrze ustosunkowanego miliardera-"filantropa".
W 1985 r. w Columbus (stan Ohio) w biały dzień, strzałem z bliska został zamordowany prawnik Arthur Shapiro; atak ten dość powszechnie nazywano "morderstwem w stylu mafijnym". Zbrodnia wciąż pozostaje zagadką, prawdopodobnie dlatego, że ówczesny szef policji w Columbus James Jackson nakazał zniszczenie kluczowych dokumentów śledztwa jego departamentu w tej sprawie.
Polecenie wydane przez Jacksona wyszło na jaw po wielu latach, w 1996 r., kiedy przeciw niemu samemu toczyło się śledztwo w sprawie korupcji. Według Columbus Dispatch Jackson uzasadniał zniszczenie "realnego i wartościowego" raportu, tym, że "był on tak pełen dzikich spekulacji na temat prominentnych przedsiębiorców, że mógł być zniesławiający". Tymi "dzikimi spekulacjami" były "powiązania przedsiębiorców-milionerów z Columbus i Youngstown z morderstwem w stylu mafijnym".
Chociaż starania Jacksona miały usunąć ten "zniesławiający" raport z przestrzni publicznej, został on w końcu pozyskany przez Boba Fitrakisa - prawnika, dziennikarza i dyrektora Columbus Institute for Contemporary Journalism - kiedy "przypadkowo" przysłano mu kopię tego raportu z 1998 r. w odpowiedzi na jego prośbę o dostęp do dokumentu z rejestrów publicznych.
Raport zatytułowany "Shapiro Homicide Investigation: Analysis and Hypothesis" (Śledztwo w sprawie morderstwa Shapiro - analiza i hipoteza) wymienia Leslie Wexnera jako powiązanego "ze wspólnikami, o których domniemywa się, że są postaciami ze świata przestępczości zorganizowanej", wymienia także nazwiska biznesmena Jacka Kesslera; byłego przewodniczącego Rady Miasta Columbus i współpracownika Wexnera, Jerry Hammonda; oraz byłego radnego miasta Columbus Lesa Wrighta jako również zaangażowanych w zamordowanie Shapiro.
W raporcie odnotowano, że kancelaria prawna Arthura Shapiro - Schwarz, Shapiro, Kelm & Warren - reprezentowała firmę Wexnera, The Limited, i że "przed śmiercią Arthur Shapiro zarządzał tym kontem [The Limited] z ramienia kancelarii prawnej". W raporcie stwierdza się także, że w chwili śmierci Shapiro "był przedmiotem dochodzenia prowadzonego przez Urząd Skarbowy, ponieważ nie składał deklaracji podatkowych przez siedem lat poprzedzających jego śmierć i zaangażował się w podejrzane uniki podatkowe". Stwierdził również, że jego śmierć uniemożliwiła złożenie zeznań przed wielkim sądem przysięgłych na temat jego "podejrzanych uników podatkowych".
Jeśli chodzi o możliwe powiązania Wexnera z przestępczością zorganizowaną, raport koncentruje się na bliskich relacjach biznesowych między The Limited Wexnera i Francisem Walshem, którego firma transportowa "[wykonała] ponad 90 procent zleceń transportowych Limited w okresie bliskim daty morderstwa Shapiro". Walsh został wymieniony w akcie oskarżenia w 1988 r. jako "współspiskowiec" szefa mafii rodzinnej Genovese, Anthony'ego "Grubego Tony" Salerno, którego prawnikiem był przez wiele lat Roy Cohn; a raport o morderstwie Shapiro stwierdzał, że Walsh był "wciąż uważany za pracującego dla mafii Genovese / LaRocca i wciąż zapewnia transport ciężarowy dla The Limited".
Rodzina Genovese od dawna jest kluczowym członkiem National Crime Syndicate, ponieważ jej były szef Charles "Szczęściarz" Luciano był, wraz ze swoim bliskim przyjacielem Meyerem Lanskym, współtwórcą tej organizacji przestępczej. Po uwięzieniu Luciano i późniejszej deportacji [1946] ze Stanów Zjednoczonych amerykańskie operacje Syndykatu przejął Lansky, a jego związek z następcami Luciano trwał aż do śmierci Lansky'ego w 1983 roku.
Whitney Webb
Tłumaczenie: PRACowniA |
|
| |
Dodane przez prakseda
dnia sierpnia 21 2019 18:48:47 ·
9 Komentarzy ·
211 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
Oceny |
|
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Shoutbox |
|
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
|
|
|
|
