Moja wĹasna strona na serwerze tnb.pl (ustaw w panelu admina)

Nawigacja

	Strona GĹĂłwna ArtykuĹy Download FAQ Forum Linki Kategorie NewsĂłw Kontakt Galeria Szukaj

UĹźytkownikĂłw Online

	GoĹci Online: 6 Brak UĹźytkownikĂłw Online Zarejestrowanch UzytkownikĂłw: 970 Najnowszy UĹźytkownik: lublin

Znak Kaina - Aleksander Ĺcios

	W tajnym dokumencie Komisji Ideologicznej KC PZPR z 6 listopada 1989 roku zatytuĹowanym „Propozycje dziaĹaĹ zwiÄzanych z ĂłsmÄ rocznicÄ wprowadzenia stanu wojennego w Polsce” zawarto szczegĂłĹowe instrukcje dotyczÄce rozgrywania „problematyki stanu wojennego”. W „zaĹoĹźeniach taktycznych” opracowania moĹźna przeczytaÄ: „W propagandzie naleĹźy ĹÄczyÄ rzeczowÄ analizÄ przyczyn wprowadzenia stanu wojennego z ukazywaniem tego, w jaki sposĂłb przerwanie groĹşnego biegu wydarzeĹ z 1981 r. umoĹźliwiĹo pĂłĹşniejsze porozumienie, a w efekcie „okrÄgĹy stĂłĹ” i gĹÄbokÄ transformacjÄ systemu politycznego Polski. SzczegĂłlnie mocno powinien byÄ wyeksponowany motyw „mniejszego zĹa”. Ta podstawowa teza komunistycznej propagandy zostaĹa w III RP podniesiona do rangi dogmatu i skutecznie zaszczepiona Polakom. JeĹli dziĹ blisko 50 proc. spoĹeczeĹstwa uznaje wprowadzenie stanu wojennego za dobrÄ decyzjÄ i uzasadniony wybĂłr „mniejszego zĹa” – mamy do czynienia z efektem jednej z najwiÄkszych manipulacji historycznych w dziejach Polski i triumfem komunistycznych bandytĂłw, ktĂłrzy wspĂłlnie z koncesjonowanÄ „opozycjÄ demokratycznÄ” zdecydowali o narzuceniu nam faĹszywej interpretacji tego zbrodniczego aktu. KwintesencjÄ zakĹamanej dialektyki mogÄ byÄ sĹowa Adama Michnika z artykuĹu o Ryszardzie KukliĹskim z 1998 roku, w ktĂłrym autor zawarĹ ocenÄ puĹkownika nazywajÄc go „instrumentem tych, ktĂłrzy prÄ do kolejnych awantur i wojen na gĂłrze” i napisaĹ: „Czy pĹk KukliĹski uratowaĹ PolskÄ przed sowieckÄ inwazjÄ? WiÄcej danych przemawia za tezÄ, Ĺźe jeĹli ktoĹ realnie ocaliĹ PolskÄ od katastrofy takiej inwazji zimÄ 1981-82, to byĹy to dwa inne czynniki. Pierwszy to rozumna postawa przywĂłdcĂłw "SolidarnoĹci" i KoĹcioĹa katolickiego, ktĂłrzy wybrali drogÄ dĹugiego marszu i biernego cywilnego oporu. Drugi to polityka ekipy Jaruzelskiego, ktĂłra nie dÄĹźyĹa do krwawej rozprawy i nie prowokowaĹa krwawych reakcji odwetowych. Podczas stanu wojennego zginÄĹo znacznie mniej osĂłb niĹź np. w czasie zamachu majowego w 1926 r. RĂłwnieĹź to odsunÄĹo problem sowieckiej interwencji.” Podstawowe tezy Michnika znajdziemy w cytowanej powyĹźej instrukcji PZPR, gdzie m.in. napisano: „Bez decyzji o wprowadzeniu stanu wojennego Polska mogĹa staÄ siÄ na przeĹomie 1981/82 arenÄ nie tylko krwawych walk, nawet przy udziale wojsk krajĂłw sÄsiednich (bezsporne sÄ fakty przygotowaĹ do interwencji oddziaĹĂłw radzieckich), ale i powodem destabilizacji sytuacji politycznej w Europie”. Ta faĹszywa historiozofia leĹźy u podstaw stosunku III RP wobec zbrodni komunistycznych i sprawia, Ĺźe do tej chwili nie osÄdzono sprawcĂłw stanu wojennego, a nawet nie ustalono liczby ofiar wyboru „mniejszego zĹa”. Ostatnia decyzja sÄdzi SÄdu OkrÄgowego w Warszawie Ewy Jethon o wyĹÄczeniu z procesu Wojciecha Jaruzelskiego „ze wzglÄdu na zĹy stan zdrowia” oznacza, Ĺźe sprawca cierpieĹ milionĂłw PolakĂłw, sowiecki agent zbrodniczej Informacji Wojskowej odejdzie z tego Ĺwiata bez wyroku skazujÄcego. Zdaniem IPN sÄ maĹe szanse, by Jaruzelski kiedykolwiek wrĂłciĹ na salÄ sÄdu. Prokurator IPN stwierdziĹa, Ĺźe wyĹÄczenie jego sprawy oznacza, iĹź sÄd w wyroku odniesie siÄ do zachowaĹ tylko tych oskarĹźonych, ktĂłrzy pozostali w procesie. W lipcu br. rĂłwnieĹź „ze wzglÄdu na stan zdrowia” warszawski sÄd zawiesiĹ proces Jaruzelskiego za „sprawstwo kierownicze” zabĂłjstwa robotnikĂłw WybrzeĹźa w grudniu 1970 r. PowoĹywanie siÄ na stan zdrowia w obliczu odpowiedzialnoĹci karnej stanowi praktykÄ wszystkich komunistycznych aparatczykĂłw stajÄcych przed sÄdem. Jest potwierdzeniem nie tylko pospolitego tchĂłrzostwa, ale dowodzi arogancji i poczucia bezkarnoĹci ludzi, ktĂłrzy odmawiajÄc prawa do uczciwego procesu tysiÄcom skazanym w stanie wojennym, sami korzystajÄ dziĹ z peĹni praw obywatelskich i prawa do obrony. SzczegĂłlnie cynicznie wykorzystywaĹ to prawo Jaruzelski, gdy powoĹujÄc siÄ na zĹy stan zdrowia przewlekaĹ postÄpowanie sÄdowe, by w tym samym czasie uczestniczyÄ w paradach wojskowych na placu Czerwonym w Moskwie z okazji „zwyciÄstwa nad faszyzmem”. Warto przypomnieÄ, Ĺźe Wojciech Jaruzelski uczyniĹ farsÄ z toczÄcego siÄ od 2008 roku procesu skĹadajÄc podczas jednej z pierwszych rozpraw kuriozalne wnioski dowodowe o powoĹanie na ĹwiadkĂłw m.in.: MichaiĹa Gorbaczowa, Margaret Thatcher, Helmuta Schmidta czy Aleksandra Haiga. StanisĹaw Kania, w tym samym czasie wnioskowaĹ o powoĹanie ĹwiadkĂłw Zbigniewa BrzeziĹskiego i Anatolija Gribkowa, szefa sztabu siĹ zbrojnych UkĹadu Warszawskiego. Obaj oskarĹźeni wnosili rĂłwnieĹź o przeprowadzenie analizy setek dokumentĂłw znajdujÄcych siÄ m.in. w kremlowskich archiwach. JednoczeĹnie Jaruzelski zapewniaĹ, Ĺźe zaleĹźy mu na „jawnym i szybkim procesie”. SÄdzia Jethon przychyliĹa siÄ wĂłwczas do tych wnioskĂłw i zaĹźÄdaĹa, by IPN uzupeĹniĹ akta postÄpowania, wykonujÄc „typowe czynnoĹci Ĺledcze". Do tych czynnoĹci sÄd zaliczyĹ m.in. przesĹuchanie zgĹoszonych ĹwiadkĂłw oraz zwrĂłcenie do Rosji o dokumenty dotyczÄce spraw polskich z lat 1980-1981 oraz do USA w celu uzyskania akt CIA i akt wywiadu wojskowego oraz informacji wywiadowczych NATO. Zdaniem Ewy Jethon sporzÄdzone dotychczas opinie prawne staĹy siÄ nieaktualne i niepeĹne, a sÄdzia zaĹźyczyĹa sobie powoĹania caĹego zespoĹu biegĹych, ktĂłrzy mieliby podpowiedzieÄ jak ma oceniÄ komunistycznÄ wojnÄ wypowiedzianÄ Polakom. Dopiero sÄd wyĹźszej instancji uznaĹ bezpodstawnoĹÄ tych wnioskĂłw. Na specjalnie zaĹoĹźonej stronie internetowej Jaruzelski przywoĹuje setki dowodĂłw, ktĂłre miaĹyby wskazywaÄ jakoby w 1981 roku Polska staĹa wobec groĹşby interwencji paĹstw UkĹadu Warszawskiego. Argumentacja szefa WRON jest identyczna z zaĹoĹźeniami propagandowymi Komisji Ideologicznej KC PZPR, przyjÄtymi w III RP jako podstawa tezy o „dziaĹaniu w stanie wyĹźszej koniecznoĹci wobec groĹşby sowieckiej interwencji.” Przede wszystkim Ĺwiadczy jednak, Ĺźe sowiecki agent do koĹca wykonuje dyrektywy swoich zwierzchnikĂłw. To w protokole nr 7 Biura Politycznego KPZR z 23 kwietnia 1981 r. zawarto zalecenia, w ktĂłrych zachÄcano wĹadze PRL do straszenia opozycji i Zachodu groĹşbÄ sowieckiej interwencji w Polsce. JednoczeĹnie towarzysze radzieccy zalecali, by "kierownictwo polskie stale troszczyĹo siÄ o stan armii i organĂłw MSW, ich stabilnoĹÄ moralno-politycznÄ i gotowoĹÄ wykonywania swych obowiÄzkĂłw obrony socjalizmu". Dokument Komisji Ideologicznej PZPR z listopada 1989 roku mĂłwi zaĹ wyraĹşnie, iĹź: „NaleĹźy zabiegaÄ o sygnaĹ ze strony wĹadz radzieckich ĹwiadczÄcy o tym, iĹź stan wojenny uchroniĹ PolskÄ od zewnÄtrznej interwencji. BiorÄc pod uwagÄ rozrachunkowÄ szczeroĹÄ obecnych wĹadz radzieckich, moĹźna liczyÄ na wywoĹanie jakiejĹ formy publicznego stanowiska w tej sprawie (np. w postaci wypowiedzi rzecznika prasowego MSZ).” Autorem szeregu wywodĂłw Jaruzelskiego jest szczegĂłlnie przezeĹ ceniony peerelowski „historyk wojskowoĹci” pĹk Zbigniew KumoĹ, ktĂłry w ksiÄĹźce „O wolnÄ i demokratycznÄ PolskÄ: myĹl polityczno-wojskowa lewicy polskiej w ZSRR 1940-1944” z 1985 roku powielaĹ kĹamstwo katyĹskie, twierdzÄc, iĹź „kosztem interesu narodowego wykorzystano niemieckÄ prowokacjÄ do atakĂłw na ZSRR”. Na historyczne ustalenia Kumosia, Jaruzelski powoĹywaĹ siÄ podczas wielogodzinnych wyjaĹnieĹ skĹadanych przed SÄdem OkrÄgowym w Warszawie w paĹşdzierniku 2008 r. Sam KumoĹ jest autorem „listu otwartego” z paĹşdziernika 2004 roku skierowanego do prezesa IPN Leona Kieresa, w ktĂłrym m.in. moĹźna przeczytaÄ: „W zwiÄzku ze zbliĹźajÄca siÄ 23 rocznicÄ stanu wojennego Instytut BadaĹ Naukowych przypomina by wydarzenia z przeszĹoĹci, szczegĂłlnie te kontrowersyjne moĹźna byĹo dyskutowaÄ na szerokiej pĹaszczyĹşnie rĂłĹźnych ustaleĹ, poglÄdĂłw i ocen. Dotychczas obraz ten byĹ jednostronny.” DziĹ KumoĹ jest czĹonkiem zarzÄdu stowarzyszenia „SOWA” zrzeszajÄcego byĹych oficerĂłw Wojskowych SĹuĹźb Informacyjnych. Jego udziaĹ w tym gremium moĹźe ĹwiadczyÄ, Ĺźe inicjatywa powoĹania „SOWY” ma przyzwolenie starej kadry komunistycznej bezpieki i osobiste „bĹogosĹawieĹstwo” Jaruzelskiego i Kiszczaka. Trudno pozbyÄ siÄ wraĹźenia, Ĺźe proces twĂłrcĂłw stanu wojennego od poczÄtku toczy siÄ w taki sposĂłb, by sÄd nie musiaĹ wydawaÄ wyroku na Jaruzelskiego i nie braĹ odpowiedzialnoĹci za ocenÄ konsekwencji prawnych dziaĹaĹ wojskowej junty. Ta tchĂłrzliwa strategia zdaje siÄ wynikaÄ z obaw przed jednoznacznym potÄpieniem zamachu z 13 grudnia i jest podyktowana racjami politycznymi, ktĂłrych przyczyny naleĹźy upatrywaÄ w uzgodnieniach okrÄgĹego stoĹu. SÄdziowie III RP nie potrafiÄ odpowiedzieÄ nawet na pytanie o legalnoĹÄ decyzji WRON i uznajÄ tÄ kwestiÄ za podlegĹÄ ocenom historykĂłw. W roku 2008 sÄdzia Rajmund Chajneta przewodniczÄcy wydziaĹu, w ktĂłrym rozpatrywana byĹa sprawa stanu wojennego, tĹumaczÄc powoĹanie trzyosobowego skĹadu sÄdu wyznaĹ wprost: „Ten proces ma odpowiedzieÄ na fundamentalne dla historii Polski koĹca XX w. pytanie, czy wprowadzenie stanu wojennego byĹo legalne, czy teĹź nie. ByĹoby dziwne, gdyby ocenÄ miaĹ formuĹowaÄ jeden sÄdzia". SÄdzia Chajneta najwyraĹşniej zapomniaĹ, Ĺźe „fundamentalne pytanie historyczne” zostaĹo rozstrzygniÄte juĹź w lutym 1992 r., gdy Sejm RP przyjÄĹ uchwaĹÄ stwierdzajÄcÄ, Ĺźe decyzja o wprowadzeniu stanu wojennego byĹa nielegalna. Jednak dopiero w marcu br. zapadĹ wyrok TrybunaĹu Konstytucyjnego, w ktĂłrym uznano za niekonstytucyjne dekrety Rady PaĹstwa PRL o stanie wojennym z 12 grudnia 1981r. WczeĹniej SÄd NajwyĹźszy roztoczyĹ parasol ochronny nad „wymiarem sprawiedliwoĹci” PRL i uznaĹ, Ĺźe sÄdziowie musieli stosowaÄ owe dekrety, bo sÄdy nie mogĹy kontrolowaÄ konstytucyjnoĹci ustaw, nawet jeĹli naruszaĹy one zasadÄ niedziaĹania prawa wstecz. Po tej uchwale, IPN nie mĂłgĹ juĹź postawiÄ zarzutĂłw Ĺźadnemu sÄdziemu czy prokuratorowi, ktĂłrzy oskarĹźali, skazywali i przedĹuĹźali areszty wobec dziaĹaczy "SolidarnoĹci" miÄdzy 12 a 16 grudnia, kiedy dekret jeszcze nie obowiÄzywaĹ. MoĹźemy przypuszczaÄ, Ĺźe obecnie nawet dziesiÄtki „mÄdrcĂłw Temidy" nie bÄdÄ w stanie odpowiedzieÄ na pytanie, na ktĂłre odpowiedĹş zna kaĹźdy przyzwoity czĹowiek. CaĹy proces autorĂłw stanu wojennego przypomina zaĹ dosadny i celnie wymierzony policzek tym milionom PolakĂłw, ktĂłrzy nie stracili pamiÄci z chwilÄ proklamacji „nowego paĹstwa” i doskonale wiedzÄ, czym byĹ stan wojenny i kim byli sowieccy zdrajcy w polskich mundurach. Jak wszyscy tchĂłrze udajÄcy polskich patriotĂłw, ludzie ci skryli siÄ dziĹ za instytucjami prawa wykorzystujÄc mechanizmy z ktĂłrymi walczyli i ktĂłrych stosowania odmawiali innym. Niewykluczone, Ĺźe na decyzjÄ o wyĹÄczeniu z procesu Jaruzelskiego mogĹy mieÄ wpĹyw zdarzenia ostatnich miesiÄcy. SÄdzia prowadzÄca sprawÄ musiaĹa przecieĹź pamiÄtaÄ, Ĺźe ewentualny wyrok bÄdzie dotyczyĹ czĹowieka, ktĂłry przez obecnego prezydenta III RP jest uznawany za wybitnego eksperta ds. polityki miÄdzynarodowej i bywa czÄstym goĹciem Belwederu. ObecnoĹÄ Jaruzelskiego na posiedzeniu Rady BezpieczeĹstwa Narodowego, zaproszenie go na uroczystoĹÄ wrÄczenia Komorowskiemu insygniĂłw Orderu OrĹa BiaĹego czy obecnoĹÄ agenta „Wolskiego” w trakcie rozmowy Komorowskiego z Miedwiediewem – nie mogĹy ujĹÄ uwadze sÄdĂłw wyczulonych na wszelkie fluktuacje i objawy intencji obecnej wĹadzy. BronisĹaw Komorowski od lat naleĹźy do gorliwych obroĹcĂłw Jaruzelskiego. JuĹź w roku 2005 usilnie sprzeciwiaĹ siÄ inicjatywie JarosĹawa KaczyĹskiego, gdy ten chciaĹ pozbawiÄ „Wolskiego” przywilejĂłw naleĹźnych byĹemu prezydentowi oraz odebraÄ mu stopieĹ generalski. „To zĹy pomysĹ” – perorowaĹ wĂłwczas polityk PO – „Trzeba umieÄ oddzieliÄ regulacje ustawowe dotyczÄce wszystkich byĹych prezydentĂłw od oceny ich dziaĹalnoĹci, nie moĹźna karaÄ kogoĹ za bĹÄdne decyzje lub niewĹaĹciwe zachowanie, odbierajÄc uprawnienia”. Rok pĂłĹşniej, w wywiadzie dla Moniki Olejnik Komorowski twierdziĹ, Ĺźe „zabranie Jaruzelskiemu stopnia generalskiego oznaczaĹoby, Ĺźe przekreĹlamy caĹÄ drogÄ ĹźoĹnierskÄ generaĹa, a ta nie caĹa przecieĹź byĹa zĹa”. PostaÄ agenta sowieckiej Informacji Wojskowej Komorowski nazwaĹ „do pewnego stopnia tragicznÄ” argumentujÄc, Ĺźe Jaruzelski wziÄĹ udziaĹ w demontowaniu wĹasnego systemu, za ktĂłrym siÄ opowiadaĹ i ktĂłrym ĹźyĹ przez caĹe Ĺźycie. Ăwczesny marszaĹek Sejmu podkreĹlaĹ przy tym, Ĺźe „niewÄtpliwie gdzieĹ miaĹy swoje istotne znaczenie jego korzenie rodzinne, tradycja, dla myĹlenia w kategoriach patriotyzmu”. TÄ nieskrywanÄ sympatiÄ odwzajemnia rĂłwnieĹź Jaruzelski, nazywajÄc przed wyborami prezydenckimi kandydata PO „mÄĹźem stanu” i twierdzÄc, Ĺźe Komorowski jest nie tylko obdarzony charyzmÄ, ale "cechujÄ go rĂłwnieĹź godnoĹÄ i dostojeĹstwo". Decyzja o wyĹÄczeniu z procesu Wojciecha Jaruzelskiego zapadĹa na trzy miesiÄce przed 30 rocznicÄ wprowadzenia stanu wojennego. Jest dowodem bezsilnoĹÄ i nieudolnoĹci systemu prawnego III RP i zdaje siÄ potwierdzaÄ, Ĺźe Ĺźaden ze zbrodniarzy komunistycznych nie poniesie doczesnej odpowiedzialnoĹci. Nie tĹumaczÄ jej racje moralne ani wzglÄd na wiek i stan zdrowia oskarĹźonego. W osÄdzeniu Jaruzelskiego nie chodziĹo przecieĹź o wymiar kary bÄdĹş jej wykonanie. Ta decyzja podwaĹźa nie tylko zasadÄ rĂłwnoĹci wobec prawa ale kĹĂłci siÄ z elementarnym poczuciem sprawiedliwoĹci, ktĂłre nakazuje napiÄtnowaÄ winÄ – niezaleĹźnie od stanu i pozycji sprawcy. PodjÄta w zgodzie z prawem III RP jest jednoczeĹnie gĹÄboko nieetyczna i krzywdzÄca. Uwalnia bowiem od odpowiedzialnoĹci karnej czĹowieka, ktĂłrego Ĺźyciowa postawa symbolizuje najgorsze cechy zdrajcy i przeĹladowcy wĹasnego narodu. W cytowanym na poczÄtku tajnym dokumencie KC PZPR z roku 1989, w rozdziale zatytuĹowanym „DziaĹalnoĹÄ polityczna” wydano polecenie : „NaleĹźy rozwaĹźyÄ sprawÄ podjÄcia waĹźnych inicjatyw politycznych tak, aby uwaga opinii publicznej zostaĹa, przynajmniej czÄĹciowo, odwrĂłcona od problematyki historycznej, a skupiona na rozwiÄzywaniu problemĂłw dnia dzisiejszego i jutra. Wydaje siÄ, Ĺźe jest to stosowna pora, by z inicjatywy Prezydenta w tym wĹaĹnie okresie doszĹo do swoistego „drugiego okrÄgĹego stoĹu”, lub, co wydaje siÄ bardziej przekonywajÄce – do inauguracji pracy Rady Politycznej, ktĂłra podjÄĹaby kluczowe zagadnienia zwiÄzane z sytuacjÄ spoĹeczno-gospodarczÄ kraju [...]” OceniajÄc z dzisiejszej perspektywy dyspozycje partyjne sprzed 22 lat, moĹźna odnieĹÄ wraĹźenie, Ĺźe obecna wĹadza doskonale wypeĹnia postulat „odwracania od problematyki historycznej”, zaĹ poglÄdy lokatora Belwederu sytuujÄ go w roli godnego nastÄpcy gen. Jaruzelskiego. ArtykuĹ opublikowany w nr 42/2011 Gazety Polskiej.
	Dodane przez prakseda dnia października 24 2011 17:50:26 · 9 Komentarzy · 176 CzytaĹ ·

Komentarze

	Brak komentarzy.

Dodaj komentarz

	Zaloguj siÄ, Ĺźeby mĂłc dodawaÄ komentarze.

Oceny

	Dodawanie ocen dostÄpne tylko dla zalogowanych UĹźytkownikĂłw. ProszÄ siÄ zalogowaÄ lub zarejestrowaÄ, Ĺźeby mĂłc dodawaÄ oceny. Brak ocen.

Logowanie

	Nazwa UĹźytkownika HasĹo Nie jesteĹ jeszcze naszym UĹźytkownikiem? Kilknij TUTAJ Ĺźeby siÄ zarejestrowaÄ. Zapomniane hasĹo? WyĹlemy nowe, kliknij TUTAJ.

Shoutbox

	Tylko zalogowani mogÄ dodawaÄ posty w shoutboksie. Louisroano 14/10/2017 22:25 Czesc wszystkim mam na imie Kacper 21 lat i jestem z Kolobrzegu. Na serwerze wisze od czasow tak zamieszchlych ze co tu gadac. Jestem milosnikiem cs 1. 6, cs jego, imetina, lola. Zajmuje sie budowanie LLK 11/02/2011 10:06 GratulujÄ strony i oczekujÄ aktualizacji. Pozdrawiam LLK

Powered by PHP-Fusion copyright © 2003-2006 by Nick Jones.
Released as free software under the terms of the GNU/GPL license.


	4,698,637 Unikalnych wizyt Executive Theme designed by: Fuzed Themes