 |
Nawigacja |
|
|
Użytkowników Online |
|
|
 Gości Online: 5
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 970
Najnowszy Użytkownik: lublin
|
|
|
|
|
|
|
Nieprzypadkowa kariera Angeli Doroty Merkel z domu Kasner |
|
|
Pamiętamy jeszcze wrzawę, jak podniosła się po upublicznieniu niewinnego cytatu z książki Jarosława Kaczyńskiego "Polska naszych marzeń", w którym stwierdził on: "Nie sądzę, żeby kanclerstwo Angeli Merkel było wynikiem czystego zbiegu okoliczności. Nie będę jednak tego przeświadczenia rozwijał. Zostawiam to politologom i historykom". Po tych słowach, w których przecież nie ma nic uwłaczającego (wszak tytuł kanclerski może wynikać np.: z nadzwyczajnych uzdolnień politycznych), rozpętała się prawdziwa burza medialna. Dopiero po zapoznaniu się z biografią kanclerz Niemiec, a w zasadzie po uzmysłowieniu sobie jak wiele faktów w tej biografii jest niejasnych, zrozumiała staje się owa histeryczna reakcja mediów w Polsce, których większość pozostaje własnością niemieckich korporacji.
W swym artykule Tomasz Gabiś opisuje najpierw działalność ojca Angeli Dorothei Kasner po mężu Merkel: pastora Horsta Kasnera, który w 1954 r. wraz z rodziną, dobrowolnie, przeniósł się z Niemiec Zachodnich do Wschodnich, do brandenburskiego Waldhof koło Templina. Tam przez 30 lat kierował ośrodkiem kształcenia wikarych.
W kręgach kościelnych zasłużył on swoją działalnością na miano "czerwonego Kasnera" i jest wspominany jako kościelno-polityczny aktywista, gorliwie wcielającym w życie politykę władz komunistycznych wobec Kościoła ewangelickiego, której celem było oddzielenie ewangelickiego kościoła w NRD od ogólnoniemieckiego kościoła w RFN (EKD). Był zatem jednym z duchownych, który zasłużył na miano pastora-patrioty, jeśli porównamy jego działalność do analogicznej, prowadzonej przez środowisko tzw. księży-patriotów w Polsce. Otoczenie pastora Kasnera składało się w dużej mierze z zarejestrowanych i aktywnych licznych tajnych współpracowników miejscowej służby bezpieczeństwa, których nazwiska i pseudonimy przytacza autor artykułu.
Autor cytuje również opinie wielu polityków niemieckich, którzy uważali pastora Kasnera za "szarą eminencję "czerwonej siatki" oplatającej Kościół ewangelicki Berlina-Brandenburgii, za jedną z kluczowych postaci funkcjonujących na styku Kościoła i reżimu". O pozycji pastora na pewno świadczył status finansowy jego rodziny: posiadał prywatny i służbowy samochód, dom, w którym zatrudniał pomoc domową i ogrodnika. Pastor czynnie interesował się bieżącą polityką, co miesiąc organizował u siebie tzw. Hauskreis - spotkania, w którym uczestniczyli przyjaciele i znajomi aby prowadzić polityczne dyskusje. Brała w nich również udział również jego córka Angela. Pastor Kasner był oddanym obywatelem NRD, a w latach 1989/90 objawił się jako przeciwnik zjednoczenia Niemiec opowiadający się za dalszym utrzymaniem NRD jako samodzielnego bytu politycznego.
Angela od dziecka udzielała się politycznie, należała najpierw, jak większość dzieci, do "pionierów Ernsta Thälmanna" a następnie w wieku 16 lat wstąpiła w szeregi Wolnej Młodzieży Niemieckiej (FDJ), niemieckim odpowiednikiem Związku Młodzieży Socjalistycznej. Cytuję za Tomaszem Gbisiem: "Organizowała imprezy polityczne, na jednej z nich apelowała o datki na broń dla Frelimo w Mozambiku i innych komunistycznych ugrupowań w Afryce, działała w Towarzystwie Przyjaźni Niemiecko-Sowieckiej, jeździła Pociągiem Przyjaźni do Związku Sowieckiego, jako 15-latka brała udział w międzynarodowej olimpiadzie języka rosyjskiego w Moskwie organizowanej w ramach obchodów 100-lecia urodzin Włodzimierza Lenina. Studiowała na Uniwersytecie im. Karola Marksa w Lipsku uważanym za uczelnię bardziej "czerwoną" niż inne uczelnie w NRD".
W Lipsku studiował również jej brat Markus, który korzystał następnie ze stypendium w Ośrodku Badań Jądrowych w Dubnej pod Moskwą. Dziwnym zbiegiem okoliczności, wszelkie prace o tematyce historyczno-politycznej pisane przez Angelę Kasner z czasu przed zjednoczeniem Niemiec "zaginęły".
Okres studiów spędziła przyjemnie, m.in. wyjeżdżała w drodze wymiany studenckiej do Moskwy i Leningradu, w 1974 r. podczas jednego z takich wyjazdów poznała w Moskwie swojego przyszłego męża, studenta fizyki Ulricha Merkela, z którym w 1977 roku wzięła ślub, także kościelny, a po kolejnych czterech latach rozwiodła się.
W 1978 roku po skończeniu studiów miała propozycje współpracy ze Stasi, którą jak sama opowiadała - odrzuciła. Po tym fakcie, zamiast pracy na stanowisku asystenta w Wyższej Szkole Technicznej w Ilmenau, o którą się ubiegała, otrzymała lepszą propozycję pracy na elitarnym Centralnym Instytucie Chemii Fizycznej w Berlinie, wchodzącego w skład Akademii Nauk NRD, czyli jak zauważa autor artykułu: "odmowa podjęcia współpracy ze Stasi zaowocowała nie zablokowaniem kariery naukowej, ale wręcz przeciwnie - awansem do najważniejszej elitarnej instytucji naukowej w NRD, która - co oczywiste - podlegała ścisłej kontroli służb specjalnych, zwłaszcza, istotne z punktu widzenia gospodarczego i wojskowego, instytuty nauk ścisłych i technicznych.” Centralny Instytut Chemii Fizycznej, znajdował się w zamkniętej dla szerszego kręgu mieszkańców Berlina części dzielnicy Adlershof, gdzie były oddzielne sklepy i opieka zdrowotna. Pracując tam, udzielała się nadal w organizacji FDJ, była tam sekretarzem Agitacji i Propagandy. Chętnie podróżowała, zwiedzała, wyjeżdżała do Czechosłowacji i do ZSRS, gdzie w 1983 roku odbyła samodzielną wędrówkę z plecakiem, odwiedziła Gruzję, Armenię, Azerbejdżan.
Wyjeżdżała także do RFN, do rodziny. Po 8 latach pracy, w 1986 r. obroniła doktorat. Nieodłączną częścią doktoratu była wówczas w NRD praca z zakresu znajomości marksizmu-leninizmu, przy czym ta część pracy gdzieś się "zapodziała", nie ma ani jej oryginału, ani kopii.
Przed "obaleniem muru" Angela Merkel nie może pochwalić się żadną działalnością opozycyjną. Po - wstąpiła do SPD, następnie do Przełomu Demokratycznego (PD), partii założonej przez przyjaciół jej ojca, m.in., przez Wolfganga Schnura, agenta bezpieki (TW "Torsten"). Jej kariera partyjna przebiegała bardzo szybko, została zatrudniona jako etatowy członek partii a wkrótce pełniła funkcję rzecznika prasowego Schnura.
PD po wygranych wyborach wszedł w koalicje z CDU i połączył się z nim, a Angela Merkel została zastępczynią rzecznika rządu. To wtedy Merkel spotkała się z Helmutem Kohlem, w następstwie tej rozmowy została wezwana do Bohn i otrzymała posadę ministra w rządzie Kohla. I wtedy jej kariera potoczyła się błyskawicznie.
Dalsze rozważania artykułu starają się przedstawić jej postawę polityczną, określić priorytety jakimi się kieruje. Po dłuższej analizie wielu źródeł i wypowiedzi polityków oraz publicystów niemieckich, autor stwierdza, ze jest ona "kobietą bez właściwości" i cytuje o niej zdanie jednego z dziennikarzy, Dietera Schnaasa: "Jakkolwiek głęboko byśmy nie zajrzeli - gruntu nie znajdziemy". Zdanie to uzupełnia przytoczona opinia Angsgara Lange, który o partii CDU stwierdza, iż jest to partia która "zapomniała o własnych tradycjach, i której korzenie wyschły, czemu towarzyszy absolutny pragmatyzm". Większość jej krytyków uważa, że Angela Merkel jest bezideową oportunistką, lecz autor artykułu zbliża się raczej do poglądu, iż jest ona zwolenniczką państwa totalnego, państwa podniesionego do rangi "teokracji", a jej udział w polityce na pewno nie jest dziełem przypadku. |
|
| |
Dodane przez prakseda
dnia sierpnia 24 2012 14:19:38 ·
9 Komentarzy ·
123 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
Oceny |
|
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Shoutbox |
|
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
|
|
|
|
